Carnan dibê meriv nebîne û nebihîze

Ez ne kor im, tenê naxwazim hin tiştan bibînim.
Çare ev e.
Carnan dibê meriv xwe kerr û kor bike, nebîne û nebihîze…
Xwe bêdeng bike.
Lê helbet heta derekê…
Esas bêdengî jî şiklekî dengkirinê ye.
Lê ji bo kesên fêm dikin.
Diya min fêm kiribû ez yekî netebitî me, lema jî tim ji min ra digot, “lawê min, tu nikanî qûna dinyayê rast bikî”!
Rast e, qûna dinyayê ji xwe qet rast nebe, ewê tim û tim beloxwarî be.
Û ji xwe ez jî ji rastkirina qûna dinyayê bêtir, li dû rastkirina kurda me, dixwazim em kurd xwe rast bikin, xêra hev bixwazin, bi tifaq bin, netewî bin, menfaetên netewî di ser hemû îdeolojiyan ra bigrin û nebin zilam û leşkerên neyarên xwe.
Û hedefa me, xeyala me dibê tim azadî û serxwebûn be, dibê em vê hedefê tu carî nedin aliyekî, tu caî ji bîr nekin…
Bira dewleteke me çê bibe, kî dibe serok bira bibe, sîstem çi dibe bira bibe. Yanî hedefa me, qulbeya me dibê tim ev e.
Kesên vê hedefê red dike, wê ji bo kurdan şaş dibîne ya nezan û totikvala ye ya jî xêrnexwazê kurda ye…